
سبک های فرزند پروری
شاید این سؤال در ذهن بسیاری از والدین باشد که "بهترین روش فرزند پروری چه روشی است"؟
روانشناسان تربیتی در پاسخ به این سؤال به طور کلی 3 سبک فرزند پروری را معرفی کرده اند که عبارتند از:
1. فرزند پروری استبدادی یا خودکامه.
والدین مستبد لزومی نمیبینند که برای دستوراتی که می دهند دلیلی ارائه دهند و به نظر آنان اطاعت بی چون و چرا یک فضیلت است. بعضی والدین از سر خشم چنین روشی را در پیش می گیرند و بعضی دیگر نمی خواهند دردسر توضیح دادن و بحث و گفت و گو را تقبل کنند. آنها محدودیت ها و کنترل های شدیدی بر کودکانشان اعمال کرده و تبادل کلامی اندکی دارند. برای مثال یک والد مستبد ممکن است بگوید: همین است که من می گویم، ولا غیر! کودکان این والدین کمتر متکی به خود هستند و استقلال و خلاقیت کمتری دارند. این فرزندان در برخورد با مشکلات روزمره تحصیلی، ذهنی و عملی انعطاف پذیری کمتری دارند و همچنین در موقعیت های اجتماعی مضطرب می شوند اعتماد به نفس کمتری نشان می دهند.
2. فرزند پروری توانمند و اطمینان بخش.
این والدین بر آزادی اراده و انظباط تأکید می کنند. کودکان را تشویق به استقلال می کنند اما برای آنها محدودیت هایی نیز قائلند. تبادل کلامی فراوانی با فرزند خود دارند و مایل به شنیدن دلایل و انتظارات کودک خود هستند. نظر یک نوجوان درباره والدین خود می تواند روشن کننده این مطلب باشد: "پدر و مادرم می فهمند که من بالاخره باید برای خودم زندگی کنم. صحبت های مرا گوش می دهند و گاهی صریح به من جواب منفی می دهند." کودکان این والدین عزت نفس بالایی نشان می دهند و دوست دارند متکی به خود باشند و اغلب لذت ها و خواسته های خود را به تعویق می اندازند.
3. فرزند پروری سهل گیر
بعضی وقتهای حتی والدین بخشنده نیز گفته می شود٬ که خواسته های و تقاضاهای خیلی کمی از کودکان خود را دارند.
4. فرزند پروری بی توجه و بی اعتنا
شیوه ایست که در آن والدین بی اعتنا به فرزندان خود هستند و اساساً خود را درگیر زندگی کودکان خود نمی کنند. ممنوعیت ها و محدودیت های اندکی برای فرزند خود قائلند. آنها معتقدند ترکیبی از حمایت و تأمین نیاز های کودک و نداشتن محدودیت، وی را خلاق و با اعتماد به نفس بار خواهد آورد. کودکان نتیجه این است که این کودکان خود کنترلی ضعیفی دارند و نمی توانند به خوبی از عهده استقلال خود برآیند و انگیزه پیشرفت ندارند.